10.7. LEASING
Spółka jako leasingobiorca
Umowy leasingu finansowego, które przenoszą na Spółkę zasadniczo całe ryzyko i korzyści
wynikające z posiadania przedmiotu leasingu, są ujmowane w bilansie na dzień rozpoczęcia
leasingu według niższej z następujących dwóch wartości: wartości godziwej środka trwałego
stanowiącego przedmiot leasingu lub wartości bieżącej minimalnych opłat leasingowych.
Opłaty leasingowe są rozdzielane pomiędzy koszty finansowe i zmniejszenie salda zobowiązania
z tytułu leasingu, w sposób umożliwiający uzyskanie stałej stopy odsetek od pozostałego do
spłaty zobowiązania (efektywna stopa procentowa). Koszty finansowe są ujmowane
bezpośrednio w ciężar rachunku zysków i strat, chyba, że spełnione są wymogi kapitalizacji.
Środki trwałe użytkowane na mocy umów leasingu finansowego są amortyzowane przez krótszy
z dwóch okresów: szacowany okres użytkowania środka trwałego lub okres leasingu.
Umowy leasingowe, zgodnie, z którymi leasingodawca zachowuje zasadniczo całe ryzyko
i wszystkie pożytki wynikające z posiadania przedmiotu leasingu, zaliczane są do umów leasingu
operacyjnego. Opłaty leasingowe z tytułu leasingu operacyjnego oraz późniejsze raty
leasingowe ujmowane są jako koszty w rachunku zysków i strat metodą liniową przez okres trwania
leasingu. Spółka rozpoznaje jako leasing finansowy wszystkie umowy zawierające leasing zgodnie
z MSSF 16, w tym również prawa wieczystego użytkowania gruntów.
Spółka jako leasingodawca
Umowy leasingowe, zgodnie z którymi Spółka zachowuje zasadniczo całe ryzyko i wszystkie
pożytki wynikające z posiadania przedmiotu leasingu, zaliczane są do umów leasingu
operacyjnego. Początkowe koszty bezpośrednie poniesione w toku negocjowania umów
leasingu operacyjnego dodaje się do wartości bilansowej środka stanowiącego przedmiot
leasingu i ujmuje przez okres trwania leasingu na tej samej podstawie, co przychody z tytułu
wynajmu. Warunkowe opłaty leasingowe są ujmowane jako przychód w okresie, w którym staną
się należne. Opłaty leasingowe są rozdzielane pomiędzy przychody finansowe i zmniejszenie
salda należności z tytułu leasingu, w sposób umożliwiający uzyskanie stałej stopy odsetek od
pozostałej do spłaty należności (efektywna stopa procentowa). Przychody finansowe są
ujmowane bezpośrednio w wynik okresu, którego dotyczą.
10.8. UTRATA WARTOŚCI NIEFINANSOWYCH AKTYWÓW TRWAŁYCH
Na każdy dzień bilansowy Spółka ocenia, czy istnieją jakiekolwiek przesłanki wskazujące na to, że
mogła nastąpić utrata wartości któregoś ze składników niefinansowych aktywów trwałych. W
razie stwierdzenia, że przesłanki takie zachodzą, lub w razie konieczności przeprowadzenia
corocznego testu sprawdzającego, czy nastąpiła utrata wartości, Spółka dokonuje oszacowania
wartości odzyskiwalnej danego składnika aktywów lub ośrodka wypracowującego środki
pieniężne, do którego dany składnik aktywów należy.
Wartość odzyskiwalna składnika aktywów lub ośrodka wypracowującego środki pieniężne
odpowiada wartości godziwej pomniejszonej o koszty sprzedaży tego składnika aktywów lub
odpowiednio ośrodka wypracowującego środki pieniężne, lub jego wartości użytkowej, zależnie
od tego, która z nich jest wyższa. Wartość tę ustala się dla poszczególnych aktywów, chyba że
dany składnik aktywów nie generuje samodzielnie wpływów pieniężnych, które w większości są
niezależne od tych, które są generowane przez inne aktywa lub grupy aktywów. Jeśli wartość
bilansowa składnika aktywów jest wyższa niż jego wartość odzyskiwalna, ma miejsce utrata
wartości i dokonuje się wówczas odpisu do ustalonej wartości odzyskiwalnej. Przy szacowaniu
wartości użytkowej prognozowane przepływy pieniężne są dyskontowane do ich wartości
bieżącej przy zastosowaniu stopy dyskontowej przed uwzględnieniem skutków opodatkowania,
która odzwierciedla bieżące rynkowe oszacowanie wartości pieniądza w czasie oraz ryzyko
typowe dla danego składnika aktywów. Odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości składników
majątkowych używanych w działalności kontynuowanej ujmuje się w tych kategoriach kosztów,
które odpowiadają funkcji składnika aktywów, w przypadku którego stwierdzono utratę wartości.
Na każdy dzień bilansowy Spółka ocenia, czy występują przesłanki wskazujące na to, że odpis
aktualizujący z tytułu utraty wartości, który był ujęty w okresach poprzednich w odniesieniu do
danego składnika aktywów jest zbędny, lub czy powinien zostać zmniejszony. Jeżeli takie
przesłanki występują, Spółka szacuje wartość odzyskiwalną tego składnika aktywów. Poprzednio
ujęty odpis aktualizujący z tytułu utraty wartości ulega odwróceniu wtedy i tylko wtedy, gdy od
czasu ujęcia ostatniego odpisu aktualizującego nastąpiła zmiana wartości szacunkowych
stosowanych do ustalenia wartości odzyskiwalnej danego składnika aktywów. W takim
przypadku, podwyższa się wartość bilansową składnika aktywów do wysokości jego wartości